திருக்குறளும் இயற்கை நலவாழ்வும்...

by தோழன் Sun 12 Dec 2010, 10:03 pm

திருக்குறளும்இயற்கை நலவாழ்வும்...

“மருந்தென வேண்டாவாம் யாக்கைக்கு அருந்தியது
அற்றது போற்றிஉணின்.” - (குறள் 942 - அதிகாரம் - 95)

உலகப் பொதுமறையானதிருக்குறள் எக்காலங்களுக்கும் எந்நிலைக்கும் பயன் படும் ஒரு அற்புத நூலாகும்.

மனிதவாழ்க்கைக்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்கும் திருக்குறளில் மருந்து என்ற அதிகாரத்தில்அய்யன் திருவள்ளுவர் மருத்துவம் பற்றி 10 பாடல்களை எழுதியுள்ளார். இது ஒரு மருத்துவப் பெட்டகம் நிறைந்தஅதிகாரமாகும்.

“மருந்தென வேண்டாவாம் யாக்கைக்கு அருந்தியது
அற்றது போற்றிஉணின்.”

தான் முன்பு உண்டஉணவு செரித்துவிட்டது என்பதை அறிந்து அடுத்தவேளை உண்பானேயானால் அவனுக்கு மருந்து என்ற ஒன்று தேவையில்லை என்பதேவள்ளுவர் நமக்கு அருளிய இந்த திருக்குறளின் பொருள்.

“பசித்துப் புசி” என்பது சான்றோர்வாக்கு

பசித்த பின்பேஉணவருந்த வேண்டும். பசியாமல் உண்பதுஅஜீரணத்துக்கு வழிவகுக்கும். அஜீரணத்தால்உடல் இயக்கம் தடைபடும். இது பல நோய்கள் உருவாக காரணமாகிறது.

பஞ்சுப் பொதியல்லநம் வயிறு. வயிறு முட்ட சாப்பிடுவதுநல்லதல்ல. அரை வயிறு உணவு, கால் வயிறு தண்ணீர். மீதி கால் வயிறுகாற்றோட்டத்திற்கு. இப்படி இருந்தால்மட்டுமே சிறப்பு.

மூன்று வேளைகண்டிப்பாக சாப்பிட்டே ஆகவேண்டும் என்ற எண்ணம் கொண்டவர்கள் பலர். வயிறு செரிமானமாகாமல் இருப்பின் அடுத்த வேளைஉணவை தவிர்த்து விடலாம். அதுவும் இரவுஉணவு உண்பதில் எச்சரிக்கை வேண்டும். 40வயதுக்கு மேற்பட்டவர்கள் இரவு உணவில் மாமிசத்தைத் தவிர்ப்பது நல்லது.

உலக மக்கள்இருவகை எண்ணம் கொண்டவர்களாக இருக்கின்றனர்.

ஒன்று உயிர்வாழ்வதற்காக உண்பவர்கள். இரண்டாம் வகையினர் உண்பதற்காகவே உயிர் வாழ்பவர்கள். இந்த இரண்டாம் வகையினர் சாப்பாட்டுப்பிரியர்கள். இவர்கள் எப்போதும் எதாவதுஒன்றை சாப்பிட்டுக் கொண்டே இருப்பார்கள்.

தினமும்விருந்தும், கேளிக்கையுமாக உள்ளவர்கள் தங்கள் வாழ்வைஅவர்களே குறுக்கிக் கொள்கிறார்கள்.

உணவு உண்பதில்ஒரு வரைமுறை வேண்டும். ஒரு கட்டுப்பாடுவேண்டும். கால இடைவெளி வேண்டும்.

“ஒருவேளை உண்பான் யோகி

இருவேளை உண்பான்போகி

முப்போதும்உண்பான் ரோகி

எப்போதும்உண்பான் துரோகி”

இப்பாட்டிலிருந்துநாம் அறிவது என்ன-

எப்போதும்சாப்பிட்டுக்கொண்டே ஒருவன் இருப்பானேயானால் அவன் தனக்குத்தானே துரோகம்செய்துகொள்கிறான். எப்போதும் எதையாவதுஉண்டு கொண்டே இருந்தால் வயிறு ஒரு அரவை இயந்திரமாகிப் போகிறது. அதன்பின் அதற்கு ஓய்வில்லாமல் போகிறது. இது வயிற்றில் சுரக்க வேண்டிய சுரப்பி நீர்களை அதிகமாகவோ, குறைவாகவோ நேரம் கெட்ட நேரத்தில் சுரக்க வைக்கிறது.

இதனால் நமக்குதேவையில்லாத அஜீரணக் கோளாறுகள் ஏற்படுகின்றன. இது பல நோய்கள் உருவாக அடித்தளமாகிறது. அதனால் எவன் ஒருவன் தான் உண்ட உணவு செரிமானமாகிவிட்டது என்பதை உணர்ந்துசாப்பிடுகிறானோ அவனை எந்த நோயும் அணுகாது. மருந்துகளும் அவன் உடலுக்குத் தேவையில்லை. இதனை நம் திருவள்ளுவர் காலத்திலேயே எடுத்துத்துரைத்திருந்தாலும் நாம்இதுவரை உணரவில்லை. இனியாவது இதனைபின்பற்றுவோமாக..

நன்றி: ஹெல்த்சாய்ஸ் (01-09-2010)